Tο Σάββατο, 28 Αυγούστου, βρέθηκε το πτώμα μιας νέας γυναίκας μέσα σε ένα τσουβάλι, σε ερημική και απότομη πλαγιά που έβγαζε στη θάλασσα, ανάμεσα στην Επανομή και την Ηράκλεια. Η ταυτότητά του θύματος έγινε γρήγορα γνωστή, αφού είχε δηλωθεί η εξαφάνισή της. Επρόκειτο για τη φιλόλογο Βούλα Υφαντή, ετών 33, σύζυγο του φαρμακοποιού Γιάννη Τερζίδη, η οποία υπηρετούσε σε λύκειο της Ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Λίγες μέρες αργότερα, συγκεκριμένα την Τρίτη, 7 του Σεπτέμβρη, με επισκέφτηκε ο χαροκαμένος πατέρας της, ένας εβδομηντάχρονος λεπτός ξερακιανός άντρας, με έκδηλα τα σημάδια του πόνου στο αξύριστο πρόσωπό του. Σκουπίζοντας συνέχεια τα δάκρυά του, που δεν στέρεψαν ούτε στιγμή, μου είπε πως είναι απογοητευμένος από την αστυνομία και μου ζήτησε να αναλάβω εγώ να βρω το δολοφόνο. Διατύπωσε μάλιστα κάποιους υπαινιγμούς για πιθανή συμμετοχή του γαμπρού του στο έγκλημα.

Είχε πάει οκτώ, ώρα να αρχίσει η παρουσίαση, και ο Ιάσων Στραδέλης έβραζε στο ζουμί του. «Κάτι σαν το “πέντε που βραδιάζει” –ώρα θανάτου στον Λόρκα– η 8^η βραδινή κατέστη ώρα βιβλιοπαρουσιάσεων», σκεπτόταν ο γηραιός πανεπιστημιακός, κοιτάζοντας τη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου με τα δεκάδες αντίτυπα του ίδιου βιβλίου και την αφίσα που ανήγγελλε:

Παρουσίαση του μυθιστορήματος: «Περίπτωση στραγγαλισμού».

Ομιλητής: Ιάσων Στραδέλης, ομότιμος καθηγητής, ποιητής.

Αναρωτήθηκε σε πόσες παρουσιάσεις βιβλίων είχε μετάσχει ως ομότιμος ή πριν να βγει στη σύνταξη.

Εκείνος αποφάσισε να δολοφονήσει τη γυναίκα του και το γαμπρό του και εκείνη τον άντρα της και τη μητριά της. Συνολικά θα είχαμε δύο συν δύο ίσον δύο θύματα. Σοβαρά. Αυτή δεν είναι εξίσωση υπουργού οικονομικών όταν αναφέρεται στις μειώσεις αποδοχών, αλλά μια πραγματική εξίσωση. Και τούτο γιατί ο γαμπρός εκείνου ήταν άντρας εκείνης και η μητριά εκείνης ήταν γυναίκα εκείνου. Με άλλα λόγια, τους δυο επίδοξους δολοφόνους τους συνέδεε συγγενική σχέση πατέρα-κόρης.

Εκείνος ήταν σπουδαίος άνθρωπος, μετρημένος με τις διαχρονικές μονάδες  αξιών. Άγγελος Μεταληνός το όνομά του, καθηγητής πρώτης βαθμίδας του Πολυτεχνείου, γιος πρεσβευτή και εγγονός στρατηγού, με σημαντικό ρόλο στα στρατιωτικά κινήματα των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα.

 Ι

Ήταν ένα από εκείνα τα απογεύματα του Νοέμβρη που το φως φαντάζει μεταλλικό και που η βροχή συνεχίζει μονότονα επίμονη. Ο φόβος του για το αδιάβροχο του καπέλου και της καμπαρτίνας του, για το μη αδιάβροχο μάλλον, έμοιαζε να επαληθεύεται, κι έτσι όπως έμενε ακίνητος, με την πλάτη στον τοίχο, ένιωσε το επερχόμενο κρύωμα. Ο χειμώνας ξεκινούσε άσχημα.

Εμπρός. Τώρα. Πέρασε κάθετα τον στενό δρόμο, δύο αριστερά πατήματα ανεπιτυχώς στεγνά, δύο δεξιά ατυχώς μούσκεμα και, οπ, στο απέναντι πεζοδρόμιο, με το Νοέμβρη να του φιλά υγρά τίς κάλτσες.