Αντωνιάδης Δώρος

Δε γράφω συχνά. Διαβάζω μανιωδώς, απαραιτήτως και καθημερινά, αλλά γράφω σπάνια, μόνο όταν δεν έχω άλλη επιλογή. Γράφω ως διέξοδο, ως εκτόνωση. Γράφω όταν μια κατάσταση με πιέζει, όταν ζορίζομαι, όταν αυτό που νιώθω δεν έχει άλλον τρόπο να εκφραστεί. Και σίγουρα τις περιόδους που γράφω γίνομαι καλύτερος άνθρωπος ή τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι. Στο μυαλό μου υποδύομαι όλους τους ρόλους των ηρώων μου και ομολογώ πως τις περισσότερες φορές (ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες) χάνομαι στους κόσμους που πλάθω. Γράφω, γιατί έτσι ζω μια διπλή ζωή, την οποία έχω την πολυτέλεια να καθορίζω μονάχα εγώ τη μοίρα της. Γράφω, επειδή έτσι μπορώ να πεθάνω και ν' αναστηθώ ξανά, όσες φορές θελήσω.