Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1946 και πέθανε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2023.

Μετά το γυμνάσιο, το 1964, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και το 1968 πήρε το πτυχίο του Χημικού.

Στη διάρκεια της δικτατορίας εργάστηκε σε βιομηχανίες τροφίμων, ποτών και φαρμάκων. Για μικρά χρονικά διαστήματα συμμετείχε σε επιστημονικά ερευνητικά προγράμματα στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, συνεχίζοντας ταυτόχρονα σπουδές στο Φυσιογνωστικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής σχολής. Το 1973 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, εργάστηκε ερευνητικά στο Ινστιτούτο Παστέρ, στο College de France, στο έβδομο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, απόκτησε μεταπτυχιακά διπλώματα στη Βιοχημεία από το έβδομο Πανεπιστήμιο του Παρισιού (Δίπλωμα Προχωρημένων σπουδών - DEA 1974, Διδακτορικό τρίτου κύκλου - Doctorat de 3eme cycle, 1977) και το κρατικό διδακτορικό δίπλωμα στις θετικές επιστήμες (Doctorat d'etat et Sciences 1981). Από το 1981 είχε μόνιμη ερευνητική θέση στο Κρατικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (INSERM) Γαλλίας. Μεταδιδακτορικά, για ερευνητικούς σκοπούς, εργάστηκε στις ΗΠΑ περίπου ενάμισι χρόνο (Bethesda-Maryland, Lansing-Michigan) και στην Ελλάδα, περίπου τρία χρόνια (Ηράκλειο Κρήτης, Αθήνα).

Δίδαξε περιστασιακά βιοχημεία, από το 1996 ως το 2000, στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Λάρισας. Συνεργάστηκε με τα Πανεπιστήμια της Αθήνας και των Ιωαννίνων στην έρευνα και την εκπαίδευση.

Ήταν εμπειρογνώμονας στην επιτροπή Ευρωπαϊκής Ένωσης για την έγκριση επιστημονικών προγραμμάτων. Το 2011 συνταξιοδοτήθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα.

Έχει παρουσιάσει πολυάριθμες ανακοινώσεις σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και βιβλία.

Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 2005-2006, ενώ διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στον ελληνικό και κυπριακό Τύπο.

Όλη η εργογραφία της, εδώ.

Ο Σέργιος Γκάκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και πέθανε στις 30 Σεπτεμβρίου 2024.

Σπούδασε Θέατρο στο Πανεπιστήμιο PARIS – VIII. Από το 1979 άρχισε να εργάζεται ως σκηνοθέτης.

Ήταν ιδρυτικό μέλος του θιάσου των Άστεγων και του πειρατικού ραδιοσταθμού «Κοκκινοσκουφίτσα στα FM» και έφορος στο πρώτο Δ.Σ. του Αετοπούλειου Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Χαλανδρίου.

Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα Καλαμάτας, Ρόδου, Λαμίας, το Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Θέατρο της Άνοιξης, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, τους Ex Animo κ.ά. Έχει σκηνοθετήσει και επεξεργαστεί δραματουργικά, έργα των Σεβαστίκογλου, Τερζάκη, Άκη Δήμου, Ποντίκα, Θωμά Κοροβίνη, Ιωάννας Καρυστιάνη, Παύλου Μάτεσι, Σαίξπηρ, Τσέχοφ, Μπρεχτ, Μπύχνερ, Μαριβώ, Σινιστέρρα, Μπέρνχαρντ, ντε Μυσσέ, Ιονέσκο κ.ά..

Για αρκετά χρόνια ήταν παραγωγός στο Πρώτο και το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Έγραψε 4 θεατρικά έργα για παιδιά, τα αστυνομικά μυθιστορήματα «Κάσκο» και «Στάχτες» (εκδ. Καστανιώτη) που έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία και τις ΗΠΑ, ενώ συμμετείχε με διηγήματά του σε συλλογικούς τόμους (για την πλήρη εργογραφία του, βλ. εδώ).

Από το 2014 έως το 2023 διετέλεσε αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Χαλανδρίου.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. και πρόεδρός της από το 2017 έως το 2019 και από το 2023 μέχρι το θάνατό του. 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943 και αποβίωσε στις 6 Ιανουαρίου 2021.

Σπούδασε ιταλική φιλολογία στην Ιταλία (Νάπολη και Ρώμη), ενώ παράλληλα με τις σπουδές της παρακολούθησε και τη σχολή διερμηνέων. Για ένα διάστημα διατηρούσε βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας, ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τις εκδόσεις του «Βιβλιοπωλείου της Εστίας», στον τομέα των δημοσίων σχέσεων.

Το 1983 άρχισε να εργάζεται ως συντάκτρια του ελεύθερου ρεπορτάζ στο περιοδικό «ΕΝΑ» (επί Παύλου Μπακογιάννη). Το 1984 ανέλαβε ως υπεύθυνη ύλης στο περιοδικό «ΚΑΙ». Την ίδια εποχή έγραφε με ψευδώνυμο το εβδομαδιαίο χρονογράφημα στην εφημερίδα «Απογευματινή». Είχε επίσης τακτική συνεργασία με τα περιοδικά «Elle» και «Playboy». Το 1985 εργάστηκε στο ελεύθερο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος». Από τον Σεπτέμβριο του 1985 και έως τη συνταξιοδότησή της εργάστηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» ως χρονογράφος και συντάκτρια του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ.

Πρώτο της μυθιστόρημα ήταν «Ο επιτυχημένος» (1971) και ακολούθησε το μυθιστόρημα «Αντιπερισπασμός» (Πνευματική Πορεία 1973).

Το 1981, σε συνεργασία με τον Μάνο Κοντολέων, έγραψε το μυθιστόρημα «Ένα και ένα κάνουν όσα θες», το πρώτο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα στη, μετά τον θάνατο του Γιάννη Μαρή (1979), εποχή.

Στη συνέχεια έγραψε τα αστυνομικά μυθιστορήματα «Ο θρήνος της Κλεοπάτρας» (Λιβάνης, 2000), «Το παιχνίδι του δικαστή» (Ψηφίδα, 2002), «Εκ των πραγμάτων» (σε συνεργασία με τον Θανάση Μπαλοδήμα, Περίπλους 2003), «Η τέταρτη γυναίκα» (Αρμός 2004), «Ο ταγματάρχης» (σε συνεργασία με τον Θανάση Παπαρήγα, Πύλη 2007) και «Τα τέσσερα μπαστούνια» (Καστανιώτης, 2009).

Επίσης, συμμετείχε σε όλους τους τόμους της σειράς «Ελληνικά Εγκλήματα» (Καστανιώτης 2007, 2008, 2009, 2011 και 2019) και στους συλλογικούς τόμους της ΕΛΣΑΛ «Είσοδος κινδύνου» (Μεταίχμιο 2011) και «Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα - Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέτειες» (Καστανιώτης 2012). Το 2013 κυκλοφόρησε τη συλλογή διηγημάτων της «Αίθουσα αναμονής» (Καστανιώτης), γραμμένων (και ορισμένων δημοσιευμένων) στη διάρκεια σαράντα ετών.

Ακόμα, εμπνεύστηκε, επιμελήθηκε λογοτεχνικά και συμμετείχε με διηγήματά της (ακούστε εδώ, εδώ και εδώ) στη ραδιοφωνική εκπομπή αστυνομικών ιστοριών «Κλέφτες και αστυνόμοι στον 902» (2008-2010), που αργότερα κυκλοφόρησαν και στο ομότιτλο βιβλίο (Ψυχογιός 2013).

Το 1996 έλαβε το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για το θεατρικό έργο της «Έρως διατηρητέος έως…» Επίσης, έγραψε σενάρια για τηλεοπτικές σειρές και έκανε πολλές μεταγλωττίσεις από ξένες ταινίες. 

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. και πρόεδρος της την περίοδο 2013-2015.

Ο Αργύρης Κάλμπαρης γεννήθηκε το 1931 στα Τρίκαλα Θεσσαλίας και αποβίωσε το 2018.

Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και εργάστηκε για δώδεκα χρόνια στην Εμπορική Τράπεζα. Κατόπιν ασχολήθηκε επί τριάντα χρόνια με τη γυναικεία ένδυση και την παραγωγή υφασμάτων, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με τη συγγραφή.

Το πρώτο του βιβλίο «Μνήμες» εκδόθηκε το 2003 και ακολούθησε «Η Συμφιλίωση» (2005), το «Λιόκαλοι» (2006), οι «Αδηφάγοι» (2006), το «Τίποτα δεν χάνεται» (2007), το «Ένα Χαστούκι, Ένα Τάλιρο» (2008) και το «Με Τόλμη και Όραμα – Θαλασσοπόροι Μύστες» (2008). Το 2009 εκδόθηκε το αστυνομικό του μυθιστόρημα «Στιγμές μοναξιάς».