• Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 10 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2020
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία
  • Ελληνικά (Ελλάδα)
  • English (UK)
   

  • p1
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p2
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p3
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p4
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας

  • p5
    Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της
    Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας
Πέθανε ο συγγραφέας-ιδρυτικό μέλος της ΕΛΣΑΛ Κώστας Καλφόπουλος (1956-2023)

Πέθανε ο συγγραφέας-ιδρυτικό μέλος της ΕΛΣΑΛ Κώστας Καλφόπουλος (1956-2023)

Σε ηλικία 67 ετών έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Θ. Καλφόπουλος.

Ο Κώστας συνεισέφερε τα μέγιστα στη δημιουργία της ΕΛΣΑΛ το 2010, ήταν ιδιαίτερα δραστήριο μέλος της και διατέλεσε γραμματέας της την περίοδο 2017-2019.

Συνεχίζεται...

Υπό την αιγίδα της ΕΛΣΑΛ το 2ο Crime Fiction Stories στα Ιωάννινα

Υπό την αιγίδα της ΕΛΣΑΛ το 2ο Crime Fiction Stories στα Ιωάννινα

Η φράση της Άγκαθα Κρίστι «Λίγοι από εμάς είμαστε αυτό που δείχνουμε» προσκαλεί τους Γιαννιώτες στο Φεστιβάλ Αστυνομικού Μυθιστορήματος και όχι μόνο, που διοργανώνεται για δεύτερη χρονιά υπό την αιγίδα της ΕΛΣΑΛ, από τις 20 Ιουνίου και για μια εβδομάδα, με πλούσιες και... μυστηριώδεις εκδηλώσεις.

Συνεχίζεται...

«Εφονεύθη εν τη νήσω: Η Πάρος στην αστυνομική λογοτεχνία»

«Εφονεύθη εν τη νήσω: Η Πάρος στην αστυνομική λογοτεχνία»

Εκδήλωση της ΕΛΣΑΛ και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του νησιού στις 7 Ιουνίου

«Αν θες να μάθεις το παρελθόν ενός λαού και ενός τόπου, διάβασε την ιστορία του. Αν θες να μάθεις το παρόν του, διάβασε την αστυνομική λογοτεχνία του» έχει πει ο Σκωτσέζος συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, Ίαν Ράνκιν. 

Το αστυνομικό μυθιστόρημα αποτελεί κατ’ εξοχήν τη λογοτεχνία του αστικού (αστεακού) χώρου. Όμως από την εποχή της Άγκαθα Κρίστι μέχρι σήμερα πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα εξελίσσονται σε περιφερειακές περιοχές -από τις απομονωμένες επαύλεις της βρετανικής εξοχής έως τους τουριστικούς προορισμούς της Μεσογείου και από τα υψίπεδα της Νότιας Αμερικής έως τις αχανείς εκτάσεις της αφρικανικής Σαχάρας. 

Συνεχίζεται...

Φ. Λάδης: Έντεκα «αστυνομικά» τραγούδια για την «Ανατομία ενός εγκλήματος»

Φ. Λάδης: Έντεκα «αστυνομικά» τραγούδια για την «Ανατομία ενός εγκλήματος»

Η «Ανατομία ενός εγκλήματος» που παρουσιάζεται μέσα από έντεκα «αστυνομικά» τραγούδια, προϊόν της πρωτοποριακής συνεργασίας του διακεκριμένου στο εξωτερικό συνθέτη της τζαζ, Σπύρου Εξάρα, και του γνωστού Έλληνα στιχουργού και συγγραφέα-μέλους της ΕΛΣΑΛ, Φώντα Λάδη, αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις «Μετρονόμος».

Πρόκειται για μια πρωτότυπη ιστορία εγκλήματος, μέσα από την ευρηματική, ευφάνταστη στιχουργική οπτική του Φώντα Λάδη, σε μια άρτια ένωση με τις δυναμικές συνθέσεις και «περιπετειώδεις» ενορχηστρώσεις του βιρτουόζου μουσικού Σπύρου Εξάρα, που εκτοξεύονται από τις μοναδικές εκτελέσεις μουσικών από την διεθνή τζαζ σκηνή της Νέας Υόρκης.

Συνεχίζεται...

Marlowe vs Poirot: To debate της ΕΛΣΑΛ στο 4ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας

Marlowe vs Poirot: To debate της ΕΛΣΑΛ στο 4ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας

Στο (εκλογικό) πνεύμα των ημερών, η ΕΛΣΑΛ διοργανώνει ένα διαφορετικό debate.

«Phillip Marlowe vs Hercule Poirot» -μια μάχη υπέρ βωμών και εστιών, ένα debate και μια κάλπη πολύ διαφορετικά από τα άλλα.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Παρασκευή 19 Μαΐου και ώρα 18:30 στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 144), στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας.

Συνεχίζεται...

Από 3 έως 25 Μαΐου το 4ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας

Από 3 έως 25 Μαΐου το 4ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας

Συμμετοχή της ΕΛΣΑΛ με την εκδήλωση-debate «Phillip Marlowe vs Hercule Poirot»

Το επιτυχημένο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας υποδέχεται το κοινό για τέταρτη συνεχή χρονιά, με σκοπό την προώθηση ενός από τα δημοφιλέστερα λογοτεχνικά είδη στον κόσμο, της αστυνομικής λογοτεχνίας, και την ανάδειξη των Ελλήνων καλλιτεχνών-συγγραφέων, καθώς και των υπόλοιπων καλλιτεχνών που συνεργάζονται για την προώθηση του.

Η έναρξη της μεγάλης γιορτής της Αστυνομικής Λογοτεχνίας, θα γίνει την Τετάρτη 3 Μαΐου, στον χώρο του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών με το Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής και θέμα «Μαντεύω τον ένοχο», ενώ η παρουσίαση του νέου βιβλίου του πολυμεταφρασμένου συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη την Πέμπτη 25 Μαΐου, θα σηματοδοτήσει τη λήξη των εκδηλώσεων.

Συνεχίζεται...


του Κώστα Καλφόπουλου 

Ο συγγραφέας με τη σύζυγό του Αθηνά (το γένος Ζαφειρίου) στο σπίτι τους το 1963.
Οικογενειακό Αρχείο του Αγγελου Τσιριμώκου σε προδημοσίευση από βιβλίο που ετοιμάζεται στις εκδόσεις Πατάκη.

Με τον Γιάννη Μαρή-Τσιριμώκο (1916-1979) συμβαίνουν πολλά φαινομενικά «παράδοξα». Καθώς εφέτος «επιστρέφει αιώνια», ανακύπτουν κάποια ουσιαστικά ερωτήματα σχετικά με την εργοβιογραφία του, πέραν όσων τέθηκαν τα τελευταία χρόνια. Κατ’ αρχάς, «από το πουθενά», ένας μαχητικός δημοσιογράφος, με αριστερό παρελθόν και βεβαρημένο «ποιόν» («φάκελο» το έλεγαν στα χρόνια της αστυνομοκρατίας) διεμβολίζει το λογοτεχνικό στερέωμα της χώρας, που κυριαρχείται από τη «Γενιά του Τριάντα», με ένα άγνωστο μέχρι εκείνα τα χρόνια είδος, το «αστυνομικό», προσφιλές μόνο στους φανατικούς αναγνώστες της «Μάσκας», του Απόστολου Μαγγανάρη, και του «Μυστηρίου».

Κι έτσι προκύπτει ήδη το πρώτο ερώτημα: γιατί ο Μαρής επιλέγει να δημοσιεύσει σε συνέχειες το «Εγκλημα στο Κολωνάκι» στο λαϊκό περιοδικό «Οικογένεια» και όχι στα ελληνικής κοπής (και αντιγραφής) περιοδικά pulp fiction; Δεύτερον, επίσης σημαντικό: αν και προερχόμενος από τη «Μάχη», το ριζοσπαστικό έντυπο της «Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας» και του Στρατή Σωμερίτη, η επαγγελματική του σταδιοδρομία συνδέεται εξαρχής με το «αντίπαλον δέος», από διευθυντικές μάλιστα θέσεις, καθώς συνεργάζεται μόνιμα και αποκλειστικά με το Συγκρότημα Μπότση, που έχει ως «ναυαρχίδες» του αντικομμουνισμού, επίσημης ιδεολογίας στη μεταπολεμική Ευρώπη, τις εφημερίδες «Ακρόπολις» και «Απογευματινή», με παράδοση στα «μυθιστορήματα σε συνέχειες» (roman-feuilleton). Ετσι προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα: «γιατί ο Μαρής επιλέγει τον ιστορικό συμβιβασμό με τον “ταξικό αντίπαλο” ως εργοδότη και όχι κάποιο φύλλο του αριστερού ή φιλελεύθερου Τύπου της εποχής;».

Ομως, ο Γιάννης Μαρής θα συνεχίζει να εκπλήσσει με τις επιλογές του, σε δημοσιογραφικό και συγγραφικό επίπεδο. Στο λογοτεχνικό επίπεδο θα δημιουργήσει έναν «παράλληλο κόσμο» (Α. Αποστολίδης) σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται από τα εξής δεδομένα: πρώτον, είναι εγκλωβισμένη (μέχρι σήμερα) στον δεύτερο μεγάλο «εθνικό διχασμό», μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, δεύτερον, η κοινωνία συγκροτείται πάνω στη χειραγώγηση της νεολαίας και τα συντηρητικά ήθη (στην κοινή προσπάθεια των αντιπάλων στρατοπέδων συχνά μόνο τα μέσα διαφέρουν), τρίτον, και κυριότερο, εγκαθιδρύει και νομιμοποιεί λογοτεχνικά, εκ του μηδενός, ένα άγνωστο για τα ελληνικά δεδομένα είδος, το (εγχώριο) «αστυνομικό» και δη με πρωταγωνιστή έναν κατ’ εξοχήν «αντι-ήρωα», έναν μικροαστό με επαρχιώτικη εμφάνιση, τον αστυνόμο Γιώργο Μπέκα.

Η εμφάνιση και η παρουσία του κοντόχοντρου αστυνομικού, που, όπως και στην περίπτωση του Ζιλ Μεγκρέ, περισσότερο κατανοεί παρά καταδικάζει, «σοκάρουν» το κοινό, κυρίως το αριστερόστροφο: σε εποχή ακραίου αντικομμουνισμού και αστυνομοκρατίας (όπου ο «εξ αριστερών μύθος» την περιγράφει μονομερώς και πάντα με τα μελανότερα χρώματα), ο Μαρής διαγράφει την πολιτική και αποϊδεολογικοποιεί την αστυνομική πλοκή (στην ουσία απλώς μεταφέρει το ευρωπαϊκό πρότυπο του «αστυνομικού», μέχρι την έλευση του neopolar) και απενοχοποιεί τον ιδεολογικό, πρωτίστως κατασταλτικό μηχανισμό, κάτι που για την Αριστερά ήταν (και παραμένει) ιεροσυλία και ταμπού συνάμα, εξ ου και η, συνειδητή ή υποσυνείδητη, απομάκρυνση, στα όρια της απώθησης, του αριστερού αναγνωστικού κοινού, όπως συνέβη νωρίτερα με το ρεμπέτικο, το ροκ και τα φλιπεράκια. Ετσι προκύπτει το επόμενο, μετέωρο, αλλά μάλλον άτοπο ερώτημα «Πόσο “Αριστερός” ήταν στην ουσία ο Γιάννης Μαρής;».

Ομως, το γεγονός ότι ο (κοινωνικός, κατ’ ουσίαν) Μαρής ξεκινά την πορεία του αστυνομικού συγγραφέα τοποθετώντας το έγκλημα στην καρδιά της πρωτεύουσας («Εγκλημα στο Κολωνάκι»), ήδη προσδιορίζει τις προθέσεις του, καθώς μας βάζει στον κόσμο των ακριβών διαμερισμάτων και των «πολυτελών γυναικών» της Πατριάρχου Ιωακείμ, δείχνοντάς μας τα ένοχα μυστικά της «καλής κοινωνίας» και μιας εύπορης τάξης της εποχής, όπου συχνά ο κοσμοπολιτισμός κρύβει επιμελώς ιδιοτελή πάθη και ένοχα μυστικά από τη σκοτεινή περίοδο της Κατοχής (δωσίλογοι, υπόθεση Μέρτεν, Έλληνες Εβραίοι), θέματα που η ίδια η Αριστερά, πλην του πρώτου, θεωρούσε επίσης ταμπού, μαζί με το επίμαχο ζήτημα της ΟΠΛΑ.

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και άλλα συναφή θέματα φυσικά και δεν μπορούν να δοθούν σε ένα σημείωμα που θέλει να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε έναν σημαντικό συγγραφέα, καθώς αγνοήθηκε στην εποχή του από το δημοσιογραφικό, συγγραφικό και φιλολογικό σινάφι. Όμως, αρκετά από αυτά προσεγγίζονται κριτικά στον αφιερωματικό τόμο με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Μαρή-Τσιριμώκου, που θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Πατάκη, με κείμενα μ.ά. των Π. Μάρκαρη, Β. Βασιλικού, Ρ. Σωμερίτη, Α. Κακούρη, Γ. Λεονταρίτη, Ν. Μπακουνάκη, Ν. Βατόπουλου, Α. Αποστολίδη, Φ. Φιλίππου κ.ά.

Ποπ πολιτισμός

Ο Γιάννης Μαρής-Τσιριμώκος, δεν είναι απλώς ο «πατριάρχης» της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας (ένας ορισμός που λειτουργεί μάλλον περιοριστικά σε σχέση με την αξία και το εύρος του έργου του), αλλά ένας σημαντικός συγγραφέας (το επιβεβαιώνει το «Μυστικό του Άσπρου Βράχου» και η «Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη») και, κυρίως, ένας πρωτοπόρος, που εμπλουτίζει πολλαπλά και πολυδιάστατα τη δημόσια σφαίρα των ελληνικών swinging sixties, κινούμενος με άνεση και δεξιοτεχνία μεταξύ της pulp fiction και της ποπ λογοτεχνίας, καθώς ενσωματώνει στη γραφή του στοιχεία του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού (pop culture).

Με αυτόν εγκαθιδρύεται και νομιμοποιείται το αστυνομικό «είδος» (genre) στη χώρα μας, καθώς μπαίνει στα μικροαστικά σαλόνια της εποχής με τις εκδόσεις Πεχλιβανίδη, στο έργο του, η Αστυνομία επιστρέφει στα νόμιμα όρια και τα καθήκοντά της και η Αθήνα «χαρτογραφείται» εκ νέου στα πρότυπα του «Παρισιού του Ζιλ Μεγκρέ». Πρωτίστως όμως, είναι εκείνος που θα διανοίξει τη λεωφόρο για τον διάδοχό του, τον Κώστα Χαρίτο του Πέτρου Μάρκαρη, και, βέβαια, στους «επιγόνους» νεότερους αστυνομικούς συγγραφείς.

Παράλληλα, ο Μαρής, σε συγγραφικό επίπεδο, κινείται ευφυώς ανάμεσα στους Γκράχαμ Γκριν, Τζέιμς Τσέιζ και Ζορζ Σιμενόν: με τον πρώτο τον συνδέει η πρόθεση να «διασκεδάσει» (entertain) το αναγνωστικό κοινό, με τον δεύτερο το θρίλερ στοιχείο, ενώ με τον τελευταίο συνδέεται πρωτίστως με τον κεντρικό ήρωα, έναν αστυνόμο με έντονα μικροαστικά χαρακτηριστικά, αλλά και με σταθερές αξίες. Με την επιβολή του στρατιωτικού καθεστώτος, η ανοδική πορεία της Ελλάδας προς μία ευρωπαϊκή σύγκλιση με την pop culture της εποχής θα ανακοπεί βίαια και το πολιτικό στοιχείο, θα επισκιάσει κάθε πολιτιστική δραστηριότητα, καθώς θα κριθεί προκρούστεια, όχι με την αισθητική-καλλιτεχνική αξία ή τη «βιομηχανία του πολιτισμού», αλλά με πολιτικά-ιδεολογικά κριτήρια («προοδευτικό-αντιδραστικό», στρατευμένη τέχνη κ.τ.λ.).

Η Μεταπολίτευση θα συμπαρασύρει κάθε τι που θα συνδεθεί με τη Χούντα (εκτός κι αν (εξ)υπηρετήσει στη συνέχεια τη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία) και η «ντόπια διανόηση» θα επιστρέψει με γαλλογερμανικές και αγγλοσαξωνικές περγαμηνές σε μία high-brow culture, απ’ όπου θα εξοριστεί το, συχνά κατ’ επίφασιν, ευτελές και τετριμμένο, στιγματισμένο ως «κιτς», συμπαρασύροντας και το έργο του Γιάννη Μαρή-Τσιριμώκου.

Όμως, 53 χρόνια μετά το «Έγκλημα στο Κολωνάκι», η προσωπικότητα και το έργο του διατηρούν αναλλοίωτες τις αρετές και τις αξίες ενός σημαντικού συγγραφέα, μαχητικού δημοσιογράφου και πρωτοπόρου πνεύματος.

Χρονολόγιο

Γιάννης Μαρής –Τσιριμώκος 
(1916-1979)

1916  (6.1.) Γεννιέται στη Σκόπελο.

Δεκαετία του ’30 Σπουδές στη Νομική. Εκδίδει τη σατιρική εφημερίδα «ΜΟΥΒΙΤΟΝ – 1941 (2.10.) Πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Μάχη».

1943-44 Ένταξη στο ΕΑΜ, Γραμματέας του Γραφείου Στ. Ελλάδας (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας-ΕΛΔ).

1947 Θαμώνας του «Λουμίδη» («Σοσιαλ-λουμίδηδες»).

1949 Σύλληψη και μεταγωγή στις Φυλακές Βούρλων για δημοσίευμα σχετικά με τη Μακρόνησο.

1950 Επιμέλεια και συντονισμός στο «Μυθιστόρημα των τεσσάρων» (Μυριβήλης, Καραγάτσης, Τερζάκης, Βενέζης).

1951-52  (14.1.’51) Γάμος με την Αθηνά Ζαφειρίου (8.11.’52) Γέννηση του γιου τους Αγγελου.

1953 Ενταξη στο Συγκρότημα Μπότση, δημοσίευση σε συνέχειες του «Έγκλημα στο Κολωνάκι» στο περιοδικό «Οικογένεια» και πρώτη έκδοσή του σε βιβλίο.

1960 Αρχισυντάκτης στο περιοδικό ΠΡΩΤΟ.

1965 Διευθυντής της «Μάχης», που επανεκδίδει ο εξάδελφός του Ηλίας Τσιριμώκος.

1969 Ιδρύει και διευθύνει τις εκδόσεις «Περγαμηνή» με τίτλους από την κλασική και αστυνομική λογοτεχνία.

1972 Αρθρο στην εφημερίδα «Ακρόπολις» με τίτλο «Το αστυνομικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνος».

1976 Κυκλοφορούν τα βιβλία του «Έξι εβδομάδες στις «Ανατολικές χώρες» και «Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη».

1978 Βγαίνει στη σύνταξη.

1979  (13.11.) Πεθαίνει στην Αθήνα.

2016 Το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ ακυρώνει στην πράξη την αρχική απόφασή του για τιμητική έκδοση γραμματοσήμου εις μνήμην Γ. Μαρή-Τσιριμώκου από τα ΕΛΤΑ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η Καθημερινή την Κυριακή 15 Μαΐου 2016

  • Αρχική
  • Η Λέσχη
    • Καλωσόρισμα στην Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • 10 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΣΑΛ 2010-2020
    • Τα μέλη μας
    • Γιατί γράφω "αστυνομικά"
    • Τα βιβλία της Ε.Λ.Σ.Α.Λ.
    • Έγραψαν για τη Λέσχη
    • Καταστατικό
    • Προϋποθέσεις εγγραφής νέων μελών
  • Νέα
    • Τα νέα μας
    • Άλλες δραστηριότητες των μελών
  • Αναγνωστήριο
    • 100 Λέξεις
    • Ιστορίες Εγκλεισμού
    • Διηγήματα
  • Βιβλιογραφία
    • 2020 - 2029
    • 2010 - 2019
    • 2000 - 2009
    • 1990 - 1999
    • 1980 - 1989
    • 1970 - 1979
    • 1960 - 1969
    • 1950 - 1959
    • 1940 - 1949
    • 1930 - 1939
    • 1920 - 1929
  • ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ
    • Ξένη αστυνομική λογοτεχνία
    • Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία
    • Ειδικά θέματα
    • Φάκελος: Γιάννης Μαρής
    • Μικρές Ιστορίες για Συγγραφείς και Βιβλία
    • Από το Χαρτί στην Οθόνη
  • Φωτογραφίες
  • Επικοινωνία