του Γιάννη Τσιμπουκίδη**

Όταν διαπράττεται ένα κακούργημα (που τις περισσότερες φορές στο αστυνομικό μυθιστόρημα είναι η ανθρωποκτονία ή όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται ο φόνος) κινείται η «νόμιμη διαδικασία». Το κράτος μέσω του αστυνομικού, του ανακριτή, του εισαγγελέα και του δικαστηρίου «επιλαμβάνεται της υποθέσεως». Κάποιες φορές, όμως, ο κρατικός μηχανισμός, που πρέπει να είναι ο άγρυπνος φύλακας του δικαίου και της ηθικής, καταπατά βάναυσα τα δικαιώματα των πολιτών επειδή είναι υποχείριο των οικονομικά ισχυρών και των μεγάλων συμφερόντων. Αυτήν ακριβώς την ανάγκη έρχεται να καλύψει ο ντετέκτιβ: Είναι η αντίσταση, κατά κάποιο τρόπο, του αδύναμου πολίτη απέναντι σε όλους αυτούς τους μηχανισμούς που τον ταλαιπωρούν χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεχόμαστε πως ο ιδιωτικός ντετέκτιβ δρα ως «μασκοφόρος εκδικητής των φτωχών και αδυνάτων» ή ως «Ρομπέν των δασών».

Στις 14 Νοεμβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε στο cafe του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ της Αθήνας η παρουσίαση του συλλογικού αφιερωματικού τόμου "18 κείμενα για τον Γιάννη Μαρή". Μίλησαν ο συγγραφέας και κριτικός Δημοσθένης Κούρτοβικ, ο σκηνοθέτης, παραγωγός και κριτικός κινηματογράφου Δημήτρης Παναγιωτάτος, ο ηθοποιός Ιεροκλής Μιχαηλίδης, καθώς και ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και επιμελητής του τόμου Κώστας Καλφόπουλος. Σύντομη παρέμβαση έκανε ο γιος του Γιάννη Μαρή, Άγγελος Τσιριμώκος, ενώ την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Θάλεια Καραμολέγκου. 

Δείτε όλο το βίντεο της εκδήλωσης, εδώ.

Ένας σημαντικός αφιερωματικός τόμος,
με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη γέννηση του

O Γιάννης Μαρής υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από «πατριάρχης της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας»: μαχητικός δημοσιογράφος στα χρόνια του αντικομμουνισμού και της λογοκρισίας, σημαντικός παράγων στα εκδοτικά και δημοσιογραφικά πράγματα της χώρας για 25 χρόνια και ταυτόχρονα υποδειγματικός «αφηγητής» αλλά και προικισμένος συγγραφέας, που μπορούσε να πλάθει πειστικούς χαρακτήρες, με προεξάρχοντα τον αντι-ήρωα πρωταγωνιστή των αστυνομικών του ιστοριών, αστυνόμο Γιώργη Μπέκα. Ο Μαρής ήξερε να σκηνοθετεί χωροχρονικά έναν ατμοσφαιρικό μυθιστορηματικό κόσμο στην καρδιά ή στα προάστια της πρωτεύουσας, στα κοσμοπολίτικα ελληνικά νησιά του ’50 και του ’60, στη Θεσσαλία των μεγαλοκτηματιών και των ληστών ή, ακόμα, στην Αθήνα των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων.