του Φίλιππου Φιλίππου 

Σύμφωνα με τον Ερνέστο Σάμπατο και ένα μικρό κείμενό του για την αστυνομική λογοτεχνία που βρίσκεται στο βιβλίο του Ετεροδοξία, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε ήταν λάτρης των μαθηματικών και επινόησε με μιας το απόλυτο αστυνομικό είδος. Κατ’ αυτόν, ένα μυστηριώδες σύνολο στοιχείων, όπως ένα ματωμένο γάντι, ένα δακτυλικό αποτύπωμα, ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο, ένα χαμόγελο, μπορούν να βοηθήσουν τον ερευνητή στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Επομένως, ο ήρωας του Πόε, ο Αύγουστος Ντιπέν, δεν χρειάζεται ούτε να μεταμφιέζεται ούτε να κρατάει πιστόλι, του αρκεί να κάνει μια σειρά από συλλογισμούς για να φτάσει στη λύση του αινίγματος.  

Ο Αύγουστος Ντιπέν στο "Κλεμμένο Γράμμα" 

του Κώστα Καλφόπουλου 

"Τι καθιστά ένα αστυνομικό, αστυνομικό;" αναρωτιέται ο Γενς Γέσεν στο πρόσφατο λογοτεχνικό ένθετο της εφημ. Ζeit (4.11.), αφιερωμένο στην αστυνομική λογοτεχνία, κι αμέσως ο αναγνώστης καθηλώνεται σαν να διάβαζε την ίδια στιγμή ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Αν το είδος αυτό, που οφείλει τη γένεσή του στους «Φόνους της οδού Μοργκ», του μάστορα «της φρίκης και του τρόμου», Ε. Α. Πόε, και έχει περάσει διά πυρός και σιδήρου (κυριολεκτικά, λόγω των φονικών εργαλείων) από τη λογοτεχνική κριτική, έχει ιδιαίτερες δυσκολίες στο να καθηλώσει τον αναγνώστη μέχρι να εξιχινιάσει το Κακό, άλλο τόσο δύσκολο καθίσταται για τη λογοτεχνική (και κατ’ επέκτασιν, κινηματογραφική) θεωρία να καθηλώσει επίσης τον αναγνώστη, ώστε να κατανοήσει σε βάθος το είδος και να εντοπίσει το Καλό, χωρίς να απολέσει την «απόλαυση του κειμένου», του λογοτεχνικού, αλλά και του κριτικού.

της Νίνας Κουλετάκη 

Newgate Novel

[Ένα μέρος των σημειώσεων αυτών χρησιμοποίησε κατά την ομιλία της στην ημερίδα της ΕΛΣΑΛ «Τα πολλά πρόσωπα της αστυνομικής λογοτεχνίας»].

Εισαγωγή

Αν και μυθοπλασία σχετική με το έγκλημα και το μυστήριο είχε δημοσιευθεί αρκετά πριν τη βικτωριανή περίοδο, η αστυνομική λογοτεχνία πριν το 1800 συνήθως αντιμετώπιζε τον εγκληματία ως συμπαθητικό ήρωα. Η αλλαγή αυτής της νοοτροπίας άρχισε το 1773, με τη δημοσίευση του πρώτου τεύχους του Ημερολογίου του Newgate (Newgate Calendar), το οποίο περιελάμβανε λογοτεχνικές αφηγήσεις πραγματικών εγκλημάτων. Και αυτές εστίαζαν στον εγκληματία, τον παρουσίαζαν όμως λιγότερο συμπαθή. Η επιτυχία του συγκεκριμένου εντύπου είχε ως αποτέλεσμα τη γέννηση ενός βραχύβιου είδους, της Nουβέλας του Newgate (Newgate novel). Επρόκειτο και πάλι για αληθινές ιστορίες, οι οποίες όμως –πέραν των πραγματικών γεγονότων- εμπεριείχαν και μια γερή δόση μυθοπλασίας.

του Ανδρέα Αποστολίδη  

[Ένα μέρος των σημειώσεων αυτών χρησιμοποίησε κατά την ομιλία του στην ημερίδα της ΕΛΣΑΛ «Τα πολλά πρόσωπα της αστυνομικής λογοτεχνίας»].

Θα κάνω μια σύγκριση του 1900 με το 2010 –πώς ήταν τα πράγματα της εποχής του Χολμς και πώς είναι στις μέρες μας, καθώς και τι το αξιοσημείωτο έχει συμβεί την πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα στο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας ή του κινηματογράφου και της τηλεόρασης που να την επηρεάζει.