Κριτική παρουσίαση της μελέτης του Αν. Αποστολίδη στο blog "Πανδοχείο"

Επίμετρα και παράμετροι του Μαύρου

Βρίσκω το δημόσιο αίσθημα περί δικαιοσύνης βαρετό και τεχνητό, γιατί ούτε η ζωή ούτε η φύση ενδιαφέρονται αν η δικαιοσύνη απονέμεται ή όχι. [Πατρίσια Χάισμιθ]

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το αστυνομικό μυθιστόρημα στην Ελλάδα αποτελούσε παραπεταμένη παραλογοτεχνία σε άθλιες εκδόσεις. Ένα μεγάλο της μέρος κυκλοφορούσε στα ΒΙΠΕΡ με ανύπαρκτη φιλολογική διόρθωση, πόσο μάλλον επιμέλεια, ενίοτε δε πετσοκομμένο κατά μερικές δεκάδες σελίδες, Θυμάμαι ότι αναζητούσα στα καπνοπωλεία των σταθμών τραίνων ή λεωφορείων την λιγότερο αστεία έκδοση. Έκτοτε γύρισε ο κόσμος ανάποδα: οι εκδόσεις Άγρα καθιέρωσαν την σειρά του αστυνομικού αφηγήματος με τη γνωστή εκδοτική, γλωσσική αλλά και αισθητική φροντίδα· τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Με την παρουσίαση του Ανδρέα Αποστολίδη με θέμα: «Οι αστυνομικές σειρές στην τηλεόραση μετά το 2000» ξεκινά ο κύκλος εκδηλώσεων που διοργανώνει η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.) στο χώρο των εκδόσεων «Μεταίχμιο» (Ιπποκράτους 118) μόνο για τα μέλη και τους φίλους της Λέσχης. Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου από τις 6.00 μ.μ. - 7.45 μ.μ., ενώ μετά την εισήγηση του Ανδ. Αποστολίδη θα ακολουθήσει συζήτηση.

Ο κύκλος των παρουσιάσεων αυτών θα συνεχιστεί στις αρχές του 2014, με θέματα όπως «Ο πολυετής απολογισμός της Λέσχης Ανάγνωσης του Μεταιχμίου - Χρήσιμα συμπεράσματα και προτάσεις περιφερειακών δραστηριοτήτων», «Οι σύγχρονες τάσεις του αστυνομικού μυθιστορήματος σε διάφορες χώρες» κ.ά.

Πόσα άραγε έχει να συνεισφέρει το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα στον αναγνώστη, από την εποχή που άφησε πίσω του Το Έγκλημα Του Ψυχικού, του Π. Νιρβάνα, Τα Καλλιστεία Του Θανάτου, του Χρ. Χαιρόπουλου και το Έγκλημα Στο Κολωνάκι, του Γιάννη Μαρή;

Την δική τους απάντηση, από τις εκδόσεις Αιγαίον, θα δώσουν σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, που, παίρνοντας από εκείνους την σκυτάλη, βγήκαν από τα όρια της κοινωνικής παθογένειας και εκτάθηκαν ως τα εγκλήματα της πολιτικής, του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων και της οργανωμένης παρανομίας, προσπαθώντας συνάμα να κατακτήσουν την μοιραία εκείνη γυναίκα, η οποία αποτελεί εδώ και χρόνια τον πιο φανερό πόθο τους: την λογοτεχνικότητα.